Hoe klein de wereld is… een bijzonder verzoek
Elk boek heeft een verhaal, maar sommige verhalen zijn extra bijzonder. In deze tweede column gaat Carla de Jong verder met het verhaal achter Hoe klein de wereld is. Lees verder en ontdek hoe dit boek tot stand kwam! Heb je de eerste column nog niet gelezen? Doe dat dan zeker, zodat je het hele verhaal niet mist!
Het verhaal
Voor ik ging schrijven, dook ik in Walters materiaal. Donjah Hartsuijker kwam op mijn pad. Zij ondersteunde Walter bij zijn boeken met research en redactie en had na zijn overlijden het materiaal van de roman in wording geordend in de schrijfsoftware Scrivener. Het waren hoofdstukken, losse fragmenten en veel researchmateriaal. Het was een nieuwe ervaring voor mij als schrijver om een verhaal dat van buiten naar me toe kwam, te verinnerlijken. In mijn vorige romans kwamen de verhalen van binnenuit en moest ik ze juist naar buiten brengen. Alleen door het boek helemaal te doorleven kon ik Walter, het verhaal én mijzelf recht doen.
De incubatietijd van Hoe klein de wereld is, waarin de personages en hun verhaal zich in mij nestelden, duurde enkele maanden. Af en toe schreef ik wat, vaak gingen er dagen of weken voorbij waarin ik weliswaar geen letter op papier kreeg, maar des te meer nadacht. In de regel laat ik mijn manuscripten pas lezen als ze af zijn. In dit geval week ik daarvan af. Ik was me bewust van de gevoeligheid van het manuscript en zocht bevestiging bij uitgever Hedda Sanders. Zij gaf me het duwtje dat ik nodig had om echt zelf te mogen scheppen.
Ik kroop diep in Luna’s huid, maakte me de pijn van haar eenzaamheid eigen en ontdekte dat zij net als Chandar een verkeerde keuze maakt met verstrekkende gevolgen. Ik leefde met haar mee in haar hunkering naar de liefde van haar vader. Ik nam Chandar bij de hand in zijn schaamte op de momenten dat hij geconfronteerd wordt met zijn hoogmoedige aannames en ging met hem het leger in. Het boek begon zichzelf te schrijven.
Een roman schrijven is altijd een spannend proces, maar dit boek droeg een extra lading die ik voortdurend voelde, omdat ik een stukje van Walters nalatenschap tilde. Tot zijn dood werkte hij aan dit manuscript, en mogelijk had zijn schrijverschap een rol gespeeld in zijn overlijden. Zijn weduwe Nicole en ik hielden contact en geregeld gaf ik een korte update van het schrijfproces waar ik inmiddels diep in zat. Ik nam haar mee in enkele fundamentele andere keuzes die ik maakte en zij gaf me de ruimte.
Pas na het zetten van de laatste punt durfde ik Walters synopsis weer te lezen. Tot mijn blijdschap is de kern van wat hij voor ogen had onverkort overeind gebleven in Hoe klein de wereld is. Nog spannender was Nicoles reactie op het manuscript. Haar groene licht betekent veel voor me. Ze heeft de grootsheid te aanvaarden dat de roman anders van toonzetting en opzet is dan hoe Walter het zou hebben geschreven.
Hoe klein de wereld is heeft me als schrijver veel geleerd. Zonder Walters voorwerk had ik me niet aan zo’n episch verhaal durven wagen. Het smaakt naar meer.
Dank Walter Lucius.
Hoe klein de wereld is
Een prachtige historische roman die geïnspireerd is op het verblijf van het Legion Freies Indien op Texel in 1943.
Bekijk op Boekenwereld >
Heb jij Hoe klein de wereld is al gelezen? We zijn benieuwd wat je ervan vindt! Laat het ons weten via Instagram of Facebook.